Help-seeking interval in erectile dysfunction analysis of attitudes, beliefs, and factors affecting treatment-seeking interval in turkish men with previously untreated erectile dysfunction

In this study, we report data on attitudes, beliefs, and factors affecting the help-seeking interval among Turkish men with erectile dysfunction to determine whether they are different from those previously published in the literature. Out of 279 Turkish men complaining of erectile dysfunction attending our clinic between December 2006 and March 2008 without the need for referral, 202 were interviewed from a standardized questionnaire covering demographic details, relationships, help-seeking intervals, and attitudes and beliefs. Eleven patients interrupted the questionnaire and only 191 individuals who had never sought medical help for their erectile dysfunction completed the study. The mean age of the study population was 50.1 (20-80) years. Overall, 93.7% of participants had engaged in sexual intercourse during the year preceding the interview. The mean help-seeking interval and the mean estimated time elapsed since last satisfactory sexual intercourse were 24.5 (1-360) and 10.5 (1-180) months, respectively. Patients with low household income and education level had a relatively longer help-seeking interval than the remaining sample. No statistical correlation was seen between treatment-seeking interval and patient age, duration of marriage or continued relationship, and presence of premature ejaculation. Main reasons for delayed consultation included embarrassment (n = 63, 33%) and thinking of erectile dysfunction as a natural process of aging (n = 51, 26.7%). To enable earlier diagnosis and management of erectile dysfunction, emphasis should be put into the provision of affordable health care and wide public education about erectile dysfunction as an entity requiring prompt medical consultation

Time between first and second transurethral resection of bladder tumors in patients with high-grade t1 tumors: is it a risk factor for residual tumor detection?

Purpose: We evaluated the risk factors for residual tumor detection after transurethral resection of bladder tumors (TURBT) in patients with newly diagnosed high-grade T1 transitional cell carcinoma of the bladder. Patients and Methods: Overall 132 patients underwent TURBT for primary bladder tumors and were diagnosed as high-grade T1 bladder cancer. Patients with incomplete resections were excluded from the study. Clinical and pathologic characteristics of the patients were compared and multivariate analysis was performed to determine independent prognostic factors. Results: Residual tumor was demonstrated in 57 (43.1%) of the patients. The residual tumor rate was significantly lower in patients with solitary tumors, tumors 3 cm in size, absence of detrusor muscle in the initial TURBT specimen, TURBT performed by trainees and finally, as a new finding, prolonged interval between first and second TURBT are independent predictors for residual tumor detection in patients with high-grade T1 tumors. (c) 2013 S. Karger AG, Base

Neonatal bladder-derived mesenchymal stem cells ameliorate bladder dysfunction in diabetic rat models

Purpose: To evaluate the effect of a new mesenchymal stem cell type derived from the neonatal bladder (nMSC-B) on diabetic bladder dysfunction (DBD). Materials and Methods: nMSC-B were harvested from neonatal male Sprague-Dawley rat’s bladder and expand- ed in culture. nMSC-B were transferred to Type-1 diabetic rats which were induced by a single dose 45 mg/kg Streptozocin (STZ). Stem cells were transferred via intraperitoneally (IP) (DM-IP group, n:6) and by direct injec- tion to the detrusor (DM-D group, n:6) at 12th week following diabetes and compared with Phosphate Buffered Saline (PBS) injected diabetic rats (DM-PBS group, n:6) and age-matched PBS injected non-diabetic normal rats (NR-PBS group, n:6). All rats were evaluated histopathologically and functionally four weeks after the stem cell treatment. Results: nMSC-B showed improvement in both voiding function and bladder structure. The maximum voiding pressure (MVP) values in the DM-PBS group were lower compare to DM-IP, DM-D and NR-PBS groups (13.27 ± 0.78 vs 16.27 ± 0.61, 28.59 ± 2.09, 21.54 ± 1.00, respectively, P < .001). There was a significant improvement for MVP values in stem cell-treated groups. Immunohistochemical examination revealed decreased bladder smooth muscle (SM), increased fibrosis and desquamation in urothelia in diabetic groups compared to normal group(P < .001). We detected recovery in the stem cell groups. This recovery was more evident in DM-D group. No statisti- cal difference was observed in SM and fibrosis between DM-D and NR-PBS groups (P = .9). Conclusion: It was shown that nMSCBs provided amelioration of DBD. We think that nMSC-B constitutes an effective treatment method in DBD

Gelecek Nesil Radyo Erişim Ağlarında Dinamik Kaynak Yönetimi

In this thesis, radio resource allocation in a downlink multi-cell and multi-carrier distributed antenna system (DAS) are discussed. In these problems, performances of non-orthogonal multiple access (NOMA), multi-connectivity (MC) and joint transmission (JT) mode of coordinated multipoint (CoMP) are investigated. It is envisioned to use different radio access network (RAN) architectures for 5G and beyond. As network slicing impinges, some of the network functions will be centralized and some will be used in a distributed manner. Network functions such as RRM, NOMA, MC and CoMP can be either centralized or distributed. In this context, cRRM (centralized RRM) is examined in DD-RAN (dynamic distributed RAN) architecture in which some network functions (e.g., RRM) are centralized and some (e.g., CoMP) are distributed. Then, in the distributed RAN (D-RAN) architecture, the coordination among base stations (BS) is reduced and the performance is investigated in the case where RRM is performed in distributed (dRRM) and decentralized (decRRM) manner in each cell. However, the performance achieved through the utilization of cloud RAN (C-RAN) architecture as network functions are centralized, the diversity gain through centralized processing and the highest level of coordination is examined. With all these architectural structures and at different levels of coordination among cells, the performance of JT-CoMP-NOMA is compared with scenarios where orthogonal multiple access (OMA) is employed for both situations whether MC is active or not. The combination of NOMA and MC has been observed to maximize system performance, but the pros-and-cons of using MC instead of using NOMA are assessed because of the increase in decoding complexity due to the utilization of NOMA. In each cell there are geographically distributed remote radio heads (RRH) and randomly deployed low-power nodes. Joint power control and resource allocation problems are being optimized in various scenarios from simple to complex, for various cost functions and under appropriate constraints (e.g., minimum data rate, maximum power limit, fairness), resulting in how much transmit power should be used by access points for each user in each cell and resource block (RB). Energy efficiency (EE), spectral efficiency and spectral energy efficiency performances and transmission power are examined as a result of the optimization. Convex optimization is used to solve these non-convex problems, thus, the results obtained can be suboptimal. Maximum system performance is obtained when cRRM is applied in C-RAN architecture having the highest degrees of freedom, followed by DD-RAN architecture. With the proposed dRRM algorithm, it is not achieved good performance as well as the similar results with decRRM. Here, it can be deduced that information sharing and coordination between BSs are important for the performance increase. In addition to the literature, DAS is employed with JT-NOMA-CoMP studies. Furthermore, users are allowed to utilize all RBs, simultaneously, without matching users. Moreover, fairness constraint is added into optimization problem involving complex signal and network model. Additionally, a trade-off between maximizing sum-rate and minimizing output power offering different EE operation regions is investigated. More than that, JT-NOMA-CoMP is studied with different RAN architectures and coordination levels including MC framework.TÜBİTAKBu tez kapsamında, aşağı yönlü, çok hücreli ve çok taşıyıcılı hücresel dağıtık anten sisteminde (distributed antenna system, DAS) radyo kaynak tahsisi problemleri ele alınmaktadır. Bu problemlerde, 5G ve ötesinde kullanılması öngörülen, çok taşıyıcılı dikgen olmayan çoklu erişim (non-orthogonal multiple access, NOMA), çoklu-bağlantı (multi-connectivity, MC) ve koordine edilmiş çok noktalı (coordinated multipoint, CoMP) iletim gibi ağ fonksiyonlarının başarımları incelenmektedir. 5G ve ötesinde, farklı radyo erişim ağı (radio access network, RAN) mimarileri kullanılması öngörülmekte ve ağ dilimlendirme konsepti altında, kullanım amacına göre bazı ağ fonksiyonları merkezi bazıları ise dağıtık olarak kullanılabilecektir. RRM (radio resource management, radyo kaynak yönetimi), NOMA, MC ve CoMP gibi ağ fonksiyonları hem merkezi hem de dağıtık olarak kullanılabilmektedir. Bu bağlamda, bazı ağ fonksiyonlarının (örn., RRM) merkezi olarak, bazılarının (örn., CoMP) ise dağıtık olarak kullanıldığı DD-RAN (dinamik dağıtık RAN) mimarisinde cRRM (merkezi RRM) başarımı incelenmektedir. Daha sonra dağıtık RAN (D-RAN) mimarisinde, hücrelerarası koordinasyonun azaldığı ve her hücrede RRM'in dağıtık (dRRM) ve merkezi olmayan (decRRM) bir şekilde yapıldığı durumlarda başarım irdelenmektedir. Bununla birlikte, bulut RAN (C-RAN) mimarisi ile ağ fonksiyonlarının merkezi olarak kullanıldığı, merkezi sinyal işleme sayesinde kazanılan çeşitleme kazancı ve enbüyük koordinasyon seviyesi ile elde edilen başarımlar incelenmektedir. Bütün bu mimari yapılarda ve farklı koordinasyon seviyelerinde, JT-CoMP-NOMA'nın (ortak iletim CoMP ve NOMA) başarımları, MC'nin aktif olduğu ve olmadığı durumlarda incelenerek dikgen çoklu erişim (OMA) kullanıldığı durumlarla karşılaştırılmaktadır. NOMA ve MC'nin beraber kullanımının sistem başarımını en çok artırdığı gözlemlenmiş, ancak kullanıcının kodçözümünde artırdığı karmaşık sebebiyle NOMA'nın kullanılmasının yerine MC kullanımının avantaj ve dezavantajları değerlendirilmektedir. Her hücrede coğrafi olarak dağıtılmış uzak radyo başlıkları (remote radio head, RRH) ve rasgele olarak yerleştirilmiş düşük güç tüketimli erişim noktaları mevcuttur. Basitten karmaşığa doğru çeşitli senaryolarda ve uygun kısıtlar altında (örn., enküçük veri hızı, azami güç, adalet), çeşitli maliyet işlevleri için ortak güç kontrolü ve kaynak tahsisi problemleri eniyilenmekte, hangi erişim noktasının hangi kullanıcıya hangi kaynak bloğu (resource block, RB) içinde ne kadar güçle iletim yapacağı belirlenmektedir. Eniyileme sonucunda elde edilen enerji verimliliği (EE), izgesel verimlilik ve izgesel enerji verimlilği başarımları ve kullanılan iletim güçleri irdelenmektedir. Problemlerinin çözümünde dışbükey eniyileme (convex optimization) kullanılmaktadır. Problemler dışbükey biçiminde olmadığı için elde edilen sonuçlar eniyiye yakın olabilmektedirler. Enbüyük sistem başarımı, en yüksek serbestlik derecesine sahip olan C-RAN mimarisinde cRRM uygulandığı durumda elde edilmekte, daha sonra DD-RAN mimarisi gelmektedir. Önerilen dRRM algoritması ile yeteri kadar iyi başarım alınamamakta ve decRRM ile benzer sonuçlar elde edilmektedir. Burada, BS'ler (base station, baz istasyon) arasındaki bilgi paylaşımı ve koordinasyonun, cRRM'in başarımı için önemi gösterilmektedir. Literatürden farklı olarak JT-NOMA-CoMP ağlarında DAS yapısı kullanılmaktadır. Bununla birlikte, kullanıcı eşlemesi yapılmadan, farklı kullanıcılar bütün RB'leri aynı anda kullanabilmektedirler. Veri hızı ve AP iletim gücü kısıtlarının yanında kullanıcılar arası adalet kısıtı eklenmekte, karmaşık sinyal ve ağ modeli (ağır girişim altında) ile eniyileme problemi çözülmektedir. Ayrıca toplam veri hızının enbüyütülmesi ile toplam iletim gücünün enküçültülmesi arasında bir ödünleşim oluşturularak, sistemin çalışma bölgeleri incelenmektedir. JT-NOMA-CoMP ağları çeşitli mimari yapılar ve RRM koordinasyon seviyelerinde MC ile birlikte incelenmektedir

Lokal İleri Evre Prostat Kanserinde Maksimal Androjen Blokaj Tedavisinin Hematolojik, Biyokimyasal Ve Kemik Yoğunluğu Parametreleri Üzerine Etkileri

Aim: In the present study we aimed to check the impact of maximal androgen deprivation therapy (MADT) on cellular blood components such as hemoglobin (Hb) andhematocrit (Htc) fasting blood glucose (FBG), serum lipid values and bone mineraldensity (BMD) in locally advanced prostate cancer.Patients and Methods: Having been treated with maximal androgen blockade therapy, thirty-nine patients' initial values and at the twelfth month values of hemoglobin(Hb), hematocrit (Htc), FBG, total cholesterol (tChol), triglyceride (TG), high densitylipoprotein (HDL), low density lipoprotein (LDL) and spine BMD were recorded. Statistical comparisons of initial and at the twelfth month values were performed.Results: A statistically significant decrease was recorded in Hb and BMD valuesafter one year MADT. On the other hand, TG, tChol, LDL, HDL and FBG valuesshowed a statistically significant increase. Although Hb levels were significantly reduced, none of our patients developed symptoms of anemia. Fourteen of 37 patientswhose FBG levels were under 110 mg/dl before treatment, increased over 110 mg/dlat the twelfth month of treatment. Seven patients developed diabetes mellitus (DM)after treatment. Moreover, T score evaluation revealed newly developed osteoporosis in 4 patients. All of the patients with developed osteoporosis had osteopenicT score values before treatment. No bone fractures occurred in any of our patients.Conclusion: Our study points out the increase of FBG related to the treatment ofMADT. Decrease in BMD is higher in previously osteopenic patients. The lack of bonefracture and anemia symptoms might be considered as a result of evaluation of theearly data on MADT.Amaç: Bu çalışmanın amacı, lokal olarak ilerlemiş prostat kanserinde maksimal androjen blokajı tedavisinin (MABT) hemoglobin (Hb) ve hematokrit (Htc) değerleri ile açlık kan şekeri (AKŞ), serum lipid değerleri ve kemik mineral yoğunluğu (KMD) üzerindeki etkisini kontrol etmektir. Hastalar ve Yöntemler: MABT ile tedavi edilen 39 hastanın başlangıç ve onikinci aydaki hemoglobin, hematokrit, açlık kan şekeri, total kolesterol (tChol), trigliserit (TG), yüksek yoğunluklu lipoprotein (HDL), düşük yoğunluklu lipoprotein (LDL) ve omurga KMD değerleri kaydedildi. İlk ve onikinci aydaki değerlerin istatistiksel karşılaştırmaları yapıldı. Bulgular: Bir yıllık MABT sonrası Hb ve KMD değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı azalma kaydedildi. Öte yandan, TG, tChol, LDL, HDL ve AKŞ değerleri istatistiksel olarak anlamlı bir artış gösterdi. Hb düzeyleri önemli ölçüde azalmış olmasına rağmen, hastalarımızın hiçbirinde anemi belirtileri gelişmedi. Tedaviden önce FBG seviyeleri 110 mg / dl'nin altında olan 37 hastanın 14'ü tedavinin onikinci ayında 110 mg / dl'nin üzerine çıktı. Yedi hastada tedaviden sonra diyabetes mellitus (DM) gelişti. Dahası, T skoru değerlendirmesi 4 hastada yeni gelişen osteoporozu ortaya koymuştur. Osteoporoz gelişen tüm hastaların tedaviden önce osteopenik T skoru değerleri vardı. Hiç bir hastamızda kemik kırığı oluşmadı. Sonuç: Çalışmamız MABT bağlı AKŞ artışını göstermektedir. KMD değerindeki azalma, daha önce osteopenik olan hastalarda daha yüksektir. Kemik kırığı ve anemi semptomlarının olmaması, MABT ile ilgili erken verilerin değerlendirilmesinin bir sonucu olarak düşünülebilir

Burden of chronic low back pain in the Turkish population

Amaç: Kronik bel ağrısının özellikle kayıp iş günleri ve dizabilite anlamında toplum üzerine maliyeti çok büyüktür ve giderek arttığı görülmektedir. Türkiye’de kronik bel ağrısının maliyeti tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada kronik bel ağrılı hastalarda sağlık kaynaklarının kullanımı, iş gücü-üretim kaybı ve hastalığın toplam ekonomik yükünün araştırılması planlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Türkiye’nin 8 ayrı bölgesindeki fziksel tıp ve rehabilitasyon kliniklerine başvuran hastaların çok merkezli kesitsel araştırılması olarak planlanmıştır. Çalışmaya kronik bel ağrılı 18 yaş üstü 662 hasta dahil edilmiştir. Olguların sosyo-demografk verileri, son 6 ay içindeki sağlık kaynaklarının kullanımı, son 3 ay içindeki çalışabilme durumlarını içeren bir anket, fonksiyonel durumu için Roland-Morris Disabilite anketi, depresyon durumu için de Beck Depresyon Ölçeği dolduruldu. Kişinin kendisi, işvereni ve sağlık sistemi tarafından yapılan harcamalar hesaplandı. Doğrudan harcamaları poliklinik viziti, tanısal testler, medikal tedaviler, hastane bakımı, ortopedik yardımcı cihazlar, fzik tedaviler; dolaylı harcamaları ise üretim gücündeki azalma, raporlu günler, iş gücü kaybı ile ilgili veriler oluşturdu. Bulgular: Bel ağrısı için hasta başı yıllık doğrudan harcama 1080 TL, dolaylı harcama ise 5511 TL idi. Doğrudan maliyet hastalık şiddeti, süresi ve yaş ile korele bulundu. Dolaylı maliyet kadınlarda yüksekti. Sonuç: Özellikle iş günü ve iş gücü kaybına bağlı dolaylı harcamalar doğrudan harcamalardan çok daha fazla maliyetlidir.Objective: Chronic low back pain (CLBP) is a great economic burden to the society mainly in terms of the large number of the lost work days and disability, and it appears to be growing. The economic burden of LBP in Turkey is not known. This study aims to analyze the health care resource use, work and productivity loss, and health-related economics of CLBP in Turkey. Material and Methods: The study was designed as a multi-centered cross-sectional survey of patients in physical therapy and rehabilitation clinics from eight different regions of Turkey and 662 patients with CLBP over 18 years of age were included. Data on patient sociodemographics, disease-related healthcare resource use during the previous 6 months, inability to work during the last 3 months, Roland Morris Disability Index for the functional status, and psychological health with Beck Depression Scale were collected. Direct costs included medical visits, investigations, medications, hospitalizations, orthopedic aids, and physical therapy. İndirect costs were evaluated mostly with productivity loss. Results: The total annual direct costs for CLBP per patient were estimated at 1080 TL. The indirect costs were estimated at 5511 TL per patient. Direct cost was correlated with disease severity, duration, and age. Indirect cost was higher in women. Conclusion: The indirect costs for CLBP were signifcantly higher than the direct costs

Burden of chronic low back pain in the Turkish population

Amaç: Kronik bel ağrısının özellikle kayıp iş günleri ve dizabilite anlamında toplum üzerine maliyeti çok büyüktür ve giderek arttığı görülmektedir. Türkiye’de kronik bel ağrısının maliyeti tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada kronik bel ağrılı hastalarda sağlık kaynaklarının kullanımı, iş gücü-üretim kaybı ve hastalığın toplam ekonomik yükünün araştırılması planlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Türkiye’nin 8 ayrı bölgesindeki fziksel tıp ve rehabilitasyon kliniklerine başvuran hastaların çok merkezli kesitsel araştırılması olarak planlanmıştır. Çalışmaya kronik bel ağrılı 18 yaş üstü 662 hasta dahil edilmiştir. Olguların sosyo-demografk verileri, son 6 ay içindeki sağlık kaynaklarının kullanımı, son 3 ay içindeki çalışabilme durumlarını içeren bir anket, fonksiyonel durumu için Roland-Morris Disabilite anketi, depresyon durumu için de Beck Depresyon Ölçeği dolduruldu. Kişinin kendisi, işvereni ve sağlık sistemi tarafından yapılan harcamalar hesaplandı. Doğrudan harcamaları poliklinik viziti, tanısal testler, medikal tedaviler, hastane bakımı, ortopedik yardımcı cihazlar, fzik tedaviler; dolaylı harcamaları ise üretim gücündeki azalma, raporlu günler, iş gücü kaybı ile ilgili veriler oluşturdu. Bulgular: Bel ağrısı için hasta başı yıllık doğrudan harcama 1080 TL, dolaylı harcama ise 5511 TL idi. Doğrudan maliyet hastalık şiddeti, süresi ve yaş ile korele bulundu. Dolaylı maliyet kadınlarda yüksekti. Sonuç: Özellikle iş günü ve iş gücü kaybına bağlı dolaylı harcamalar doğrudan harcamalardan çok daha fazla maliyetlidir.Objective: Chronic low back pain (CLBP) is a great economic burden to the society mainly in terms of the large number of the lost work days and disability, and it appears to be growing. The economic burden of LBP in Turkey is not known. This study aims to analyze the health care resource use, work and productivity loss, and health-related economics of CLBP in Turkey. Material and Methods: The study was designed as a multi-centered cross-sectional survey of patients in physical therapy and rehabilitation clinics from eight different regions of Turkey and 662 patients with CLBP over 18 years of age were included. Data on patient sociodemographics, disease-related healthcare resource use during the previous 6 months, inability to work during the last 3 months, Roland Morris Disability Index for the functional status, and psychological health with Beck Depression Scale were collected. Direct costs included medical visits, investigations, medications, hospitalizations, orthopedic aids, and physical therapy. İndirect costs were evaluated mostly with productivity loss. Results: The total annual direct costs for CLBP per patient were estimated at 1080 TL. The indirect costs were estimated at 5511 TL per patient. Direct cost was correlated with disease severity, duration, and age. Indirect cost was higher in women. Conclusion: The indirect costs for CLBP were signifcantly higher than the direct costs